بررسی ارتباط حکومت مردم واصل نمایندگی در حقوق عمومی

چکیده : در این پژوهش ما به بررسی ارتباط حکومت مردم و اصل نمایندگی که یکی از شیوه های مردم سالاری محسوب می شود می پردازیم . به طور کلی حکومت مردم به سه شیوه اجرا می شود : از راه نمایندگان مردم (مردم سالاری غیر مستقیم یانمایندگی)،نمایندگان ومردم (مردم سالاری نیمه مستقیم)، یا فقط با مشارکت مستقیم مردم (مردم سالاری مستقیم ). اصل نمایندگی مبنای مشارکت غیر مستقیم مردم در حکومت از طریق نمایندگان خویش است که یکی از شیوه های مردم سالاری می باشد .در دموکراسی های عصر باستان که مبتنی بر مشارکت مستقیم شهروندان بود ،نمایندگی وجود نداشت. به تدریج از آنجایی که امکان تحقق دموکراسی مستقیم به دلیل وسعت جمعیت و جغرافیا فراهم نگردید، این اصل مورد استقبال نظریه پردازان ومتفکران سیاسی قرارگرفت وبه عنوان بدیل مناسب دمکراسی مستقیم در اغلب کشورهای جهان رسمیت یافت. نخستین بار توماس هابز فیلسوف انگلیسی ،مفهوم نمایندگی را مطرح کرد ،طرح و بحث اصلی این نظریه در قرن های هفده و هجدهم صورت پذیرفت و با نام فیلسوفانی همچون جان لاک و ژان ژاک روسو پیوند یافت .این اصل در حقوق عمومی به عنوان حقوق حاکم بر روابط حکومت کنندگان وحکومت شوندگان ، مدل جدیدی از حکومت مردم سالارانه را ارائه نمود که از طریق فرایندهایی از قبیل انتخابات ،احزاب ، تفکیک قوا و... اصول و ارکان دموکراسی را تضمین و تأمین می نمود. همزمان با انتقاد ها و ایرادهای که به اصل نمایندگی به عنوان یکی از شیوه های حکومت مردم وارد گردیده است تلاش های را نیز برای تحقق و تأمین بیشتر آن در حوزه حقوق عمومی صورت گرفته است .تلاش برای بررسی این مکانیزم ها پس از مطالعه در زمینه پیشینه وتاریخچه حکومت مردم و نمایندگی و بررسی ارتباط این دو هدف پژوهش حاضر است که امیدواریم بتوانیم بخشی از خلا ءهای موجود در این حوزه را مرتفع سازیم. کلید واژه ها:حکومت مردم-اصل نمایندگی